دره شیخان یا مزار شهدای باقریه کنونی، مزاری است که داستان عجیبی دارد. بنابر روایات، سید حامدالله علوی بزرگ زاده‌ای از نوادگان امام محمد باقر (ع) با گروهی از افراد خاندان خود از مدینه به ری و از آنجا به خراسان می‌آیند و در جریان قیامی خونین علیه خلیفه عباسی به این سرزمین می‌رسند و با خانواده خود در کوه‌ها و بیابان‌های منطقه پراکنده می‌شوند. تعدادی از این گروه در نبرد با سپاه خلیفه به شهادت می‌رسند و در کوه‌های باقران آرام می‌گیرند و این رشته کوه از همان زمان باقران نامیده می‌شود. مزار دره شیخان، مدفن تعداد دیگری از این خاندان است.

بقعه اصلی مزار از داخل به شکل شش ضلعی و به طول شش متر است و طاقی گنبدی و کاهگلی و یک ایوان کوچک دارد. ورودی بنا با کاشی تزیین شده است. در شش گوشه درونی بقعه، زاویه‌های کوچکی تعبیه شده است و مردم در آن به نماز و دعا می‌پردازند. روز خاص زیارت این مکان مذهبی روز چهارشنبه است.