استان فارس، دیاری سرسبز و خرم که از روزگاران هخامنشی تاکنون جایگاه قومی آریایی به نام پارس بوده است، فارس امروزی شکل عربی شده پارسه در کتیبههای هخامنشی است.
این استان پهناور از هر گوشه به یکی از اقلیمهای ایران منتهی میشود، از شمال و شرق به مناطق کویری در استانهای اصفهان و یزد از غرب به مناطق کوهستانی كهگيلويه و بويراحمد و از جنوب به استانهای دریایی هرمزگان و بوشهر . همین چهارراه اقلیمی سبب شده تا فارس یکی از مناطق مهم عشایری در ایران باشد. ایل قشقایی بزرگترین ایل ایران، با شش طایفه همچنان به کوچ خود ادامه میدهند و بنا به فصل به ییلاق و درههای سرسبز میروند و یا در زمستان و فصل قشلاق به نقاط گرمتر استان. مردم این استان ترکیبی از اقوام مختلف هستند، ولی فارسها گستره بیشتری دارند و زبان مادری بیشتر مردم فارسی است اما عشایر ایل قشقایی به ترکی و عشایر ایل عرب خمسه به عربی صحبت میکنند.
اقلیم متنوع استان از کوهستانی تا گرم و معتدل، سبب شده است تا یکی از قطبهای مهم کشاورزی در کشور باشد و سهم زیادی از تولید غلات و نباتات در کشور را به خود اختصاص دهد. .
فارس را به تاریخ میشناسند و طبیعت رنگارنگش. دریاچه پریشان ، مهارلو و بختگان از جمله جاذبههای طبیعی هستند که دیدنشان شادی و نشاط در هر بینندهای ایجاد میکند و آبشارهایی که همچون بهشتی گمشده در دل کوهها نهان هستند. این استان در طول تاریخ همواره یکی از مراکز تمدن بوده است. بناهای تاریخی ارزشمندی چون پاسارگاد، تخت جمشید، بیشاپور، شهر گور و کاخ اردشیر بابکان فیروزآباد و... نشانگر فرهنگ و تمدن تاریخی ایران زمین است که در این استان قرار دارند و از این رو فارس مینامندش. گنجینهای از بازارهای تاریخی چون: بازار وکیل، بازار جهرم و بازار قیصریه لار و ...که همچنان به کار و فعالیت خود ادامه میدهند. نوع معماری و استفاده از طاقهای گنبدی و سنگی در آنها جلب توجه میکند.
اگر بر فارس میگذرید دیدن باغهای ایرانی آن را از دست ندهید که هر یک جلوهای دارند. عطر بهارنارنج در فصل بهار و ماه اردیبهشت در باغ دلگشا یکی از نابترین عطرهای جهان است که شیراز را به عنوان مرکز استان فارس، نمونه و زبانزد کرده است. باغ ارم، دلگشا، عفیفآباد، نارنجستان قوام، و ... همه و همه مجموع هنر انسان و طبیعت را کنار هم گرد آورده است.
مردم این استان به زبان فارسی و با لهجه شیرازی سخن میگویند. البته در بعضی از شهرها لهجههایی دیگر نیز شنیده میشود. بیشتر آنها مسلمان و پیرو شیعهاند. مویسقی کلاسیک ایرانی و استفاده از سازهای ایرانی که به همراه ترانهها و لالاییهای مخصوص این منطقه است رواج دارد.
لباس محلی این استان در شهر به تن کسی دیده نمیشود و فقط بعضی از طایفههای عشایر قشقایی همچنان لباس محلی بر تن میکنند. لباسهایی رنگی که بسیار زیبا و مورد توجه فرهنگدوستان است. تنپوش زنان شامل کلاه خوسدوزی شده، دستمال حریر سه گوش، پیراهنی بلند، برگک، جلوی، جم و چنار و ..است.
افزون بر کشاورزی و دامداری، صنایع دستی یکی از راههای کسب درآمد برای مردم به خصوص در مناطق عشایری و روستایی است، محصولاتی که هر یک شهرتی برای خود دارند قالی بافی عشایری، گلیم بافی و گبه بافی ، خاتمکاری و میناکاری و البته ریسندگی و رنگ که در این استان رونقی دارند و هنوز هستند بافتههایی که نخهایشان با رنگهای طبیعی رنگ شدهاند.