Qazvin province is situated in two mountainous and plain areas, it created special geographical conditions that caused the climate variation in this region. This diversity and the existence of a plain has become an important factor for agriculture to be of great importance, so that Iranian archeologists believe that the civilization of agriculture began in Qazvin plain, and later it was transported to the Iranian and eastern plateau, agriculture today is also one way of gaining People's income. Products such as hazelnuts, almonds, raisins, cranberries, grapes, and pistachios are among the most important products that a significant percentage of them are exported.
The province's main vegetation is forests and grassland. Lake Evan is one of the most suitable places for tourism in the summer season, which can be used for fishing and boating. The lake is the largest lake in Qazvin Province, another lake, Shah Sefidkouh, located at Khoshchal Heights. There are many rivers in the plain of Qazvin, rivers such as Shahrood, which were created by merging of the two rivers Almootroud and Taleqanrud. The presence of Qazvin province in the beautiful slopes of the Alborz Mountains has led to the having many high peaks, which see many climbers year-round. Peaks such as Khoshchal, Sialan and Shah Alborz are among the most famous of them.
Other natural attractions are the caves that are the relics of various geological periods in this province, Qal'e Kord Cave, Vali Ghoshnerood cave, Aqajan Cave, Angol ice Cave and Abbas Abad Caves. There are many mineral springs, such as: Sultan Bolagh, Seven Springs of Avaj and others.
As the province is historic and ancient, there are many castles like famous fortress Alamut which is related to the Ismaili era. After the fortresses, the presence of towers is remarkable, which remain the only brick walls of them such as the Tower of Barajin, the large and small tower of Shemiran, the tomb of Kharghan and the tower of Sultan Oveys.
The remains of various historical periods in this province are numerous, the most famous of them are: the old gate of Tehran, the door of the palace, the Sepehdar Garden mansion, the Qazvin grand Hotel, the Qazvin Museum, the Qajar Museum, and the water reservoir of the Grand Mosque. In general, attractions such as Evan Lake, Rudak Basin, Zarabad's Bloody Tree, Soga Valley, Yalagonbad Waterfall, Kuchanan and Andij Valley,Andij Rocks, Qal'e Kord Caves and Alamut and Tomb of Hamdollah Mostofi, should not be avoided in this province.
فرهنگ در پایتخت خوشنویسان ایران عطری از طبیعت و تمدن در کنار هم دارد. ساکنین قزوین به زبان فارسی، با گویش قزوینی صحبت میکنند همچنین در مناطقی از استان زبان ترکی، کردی و لری شنیده میشود که صاحبان این زبانها مهاجران شهرهای مختلف ایران به قزوین هستند.
از مشخصههای بارز فرهنگ، سبک لباس پوشیدن اهالی آن منطقه است که اعتقادات و شرایط آب و هوایی بر آن تاثیرگذار است. در گذشته پوشش مردان قزوین تشکیل شده بود از کلاه (که با توجه به وضعیت اقتصادی افراد جنسهای متفاوتی داشته)، پیراهن سفید و ساده، تن پوشی به نام ارخالق که پیراهنی جلو باز و بسیار بلند بوده، شلوارهای گشاد و ساده و پاپوششان گیوههایی به اسم جوراب، آجیده و ملکی بوده است. لباس زنان قزوینی شامل؛ شلیته، یل که نیمتنهای است از جنس پارچه تافته با ۱۸ دکمه فلزی، زیر شلیتهها شلوار سیاه میپوشیدند که در قسمت مچ پا تنگ و بالای آن گشاد بوده و پاپوش زنان گیوههای ظریف و کفشهای چرمی بوده است؛ با پیشرفت شهرنشینی در استان، به ندرت لباس محلی این منطقه را میتوان بر تن ساکنانش دید.
مردم قزوین مسلمان و پیرو مذهب شیعه هستند، البته اقلیتهای دینی هم در این استان زندگی میکنند.
در استان قزوین نهم شهریور را روز قزوین نامگذاری کردهاند تا آداب و سنتها را با یادآوری این نکته که روزگاری در این روز قزوین توسط شاه طهماسب (دوران صفویه) به عنوان پایتخت ایران برگزیده شد، زنده نگهدارند.
اهالی قزوین از دیرباز مردمی معتقد و پایبند به آداب و رسوم بومی، ملی و مذهبی بودهاند و هستند؛ از مراسم و آیینهای خاص استان قزوین، میتوان به این موارد اشاره کرد، جشن تیرگان (در ۱۳ تیرماه جشنی برای برداشت محصولات کشاورزی، رقص چوب جنگ و کشتی پهلو به پهلو برگزار میشود)، مراسم چهارشنبه سوری، نوروزخوانی و کوسه گلین (در اواخر اسفند عدهای از مردم ترانههای کوتاه با مضمون نزدیک شدن بهار میخوانند و از مردم مژدگانی میگیرند)، سمنوپزان یکی از آیینهای مذهبی و اصیل استان قزوین است که توسط زنان انجام میشود، پنجاه بدر (۱۹ اردیبهشت هر سال اهالی قزوین به دل طبیعت میروند و از خدا طلب باران میکنند)، چمچه خاتون (آیینی برای طلب باران)، جشن انار که در اواخر شهریور و اوایل مهر برای چیدن انار انجام میشود، جشن فندق مراسمی است برای برداشت فندق در اواسط مرداد، علاوه بر این آیین و مراسم بومی و محلی مراسم مذهبی هم با اعتقاد و ارادت خاص به پیشوایان دین اسلام در این استان برگزار میشود؛ برگزاری مراسم عزاداری در ماه محرم و صفر، برگزاری مراسم ماه رمضان و ... .
از جمله فعالیتهای خاطرهساز در هر سفری، خوردن غذاهای آن منطقه است. در استان قزوین غذاهایی چون قیمه نثار، کوکوشیرین، دگماج، آش دوغ، آش ماش پیازو را حتما باید امتحان کرد.
صنایع دستی این منطقه هنرهایی سنتی چون نقاشی و تذهیب، نقاشی پشت شیشه، نمنم دوزی، Shoemaker Weaving ، Golabatun ، پن بافی (نوار بافی)، Zilu Weaving ، Kilim Weaving ، آینهسازی، قفلسازی و Wood Carving هستند که تا حدودی بیشتر آنها همچنان تولید میشوند. معروفترین هنر در این استان خوشنویسی است.
برای تهیه سوغاتی میتوان از شیرینیهای خاص استان که بسیار زیاد و معروف هستند مثل؛ باقلوا لوزی، نان برنجی، نان نخودی، باقلوای پیچ، نان ولیعهدی و همچنین صنایع دستی قزوین استفاده کرد.