The Alborz mountain range, like a wall, divides Mazandaran into two regions, the southern regions, which is mountainous and the northern regions, which are plain. The existence of the Caspian Sea and the Alborz mountain range in this province created a miracle that is spectacular.
The Caspian Sea plays an important role in the people's economy of the city. Agriculture is also the main economic activity of the region. Agricultural products such as rice, orange, mandarin, kiwi, and peach are produced in the province. The special geography of the region leads to the formation of many natural attractions, forests, plains, grasslands, sandy beaches, numerous waterfalls, snow-capped mountains, abundant waterfalls, and many other attractions known the Iranian icon as Damavand Mountian , which is the highest peak in Iran. The presence of these attractions, together with each other, has transformed the province into a vast tourist area that attracts many travelers every season.
Damavand Peak, Alam-Kuh , Shoormast Lake, Ramsar swan Lake, Wolasht Lake, spring of Badab Surt, Lar Dam, Yakhi waterfalls, Amiri Waterfall, Lar Waterfall, Harijan Waterfall, Javaherdeh Waterfall, Seyyed Sang Waterfall in Sari, Amiri hunting grounds, Miankale Peninsula, Javaherdeh, Azroo Hot Springs, Ramsar Hot Springs, Shayadeh Forest, two thousand and three thousand forests and many other areas, including other attractions which is itself a world.
Since the land has been the seat of rulers and merchants and Khans for its good and pleasant climate, there are many historical sites, most of which remain beautiful and valuable. The Museum of Babol, the Cultural Complex of Kandulus in Kajoor, the Natural History Museum of Khooshkedaran along the main road of Tonekabon, Ramsar Palace, Jahannama Palace and Sari , Calar Hill and many other buildings that have multiplied the natural beauty of this province.
صحبت از سرسبزی جنگل، زیبایی دریا و شکوه کوهستان است، ساکنین این استان مردمانی از جنس طبیعتند.
مردم این استان به زبان مازندرانی (تبری) صحبت میکنند البته لهجه اهالی مازندران با توجه به منطقه جغرافیایی که در آن قرار گرفتهاند متفاوت است. مسلمان و پیرو مذهب شیعه بوده و همانند دیگر نقاط ایران اقلیتهای مذهبی هم در این استان زندگی میکنند.
سخاوت طبیعت مردمان این استان را میهمان خود کرده و بیشتر ساکنین مازندران به کشاورزی، دامپروری و باغداری مشغول هستند.
فرهنگ، آداب و رسوم در هر منطقه با تاثیر گرفتن از شرایط جغرافیایی شکل میگیرد و مازندرانیها با بهرهگیری از آن دارای فرهنگی اصیل و باستانی هستند. یکی دیگر از نشانههای زنده بودن فرهنگ در هر منطقه، پوشش سنتی است که در مازندران با گذشت زمان و ورود به عصر تکنولوژی هنوز هم دیده میشود؛ لباس سنتی زنان مازندرانی شامل: شلیته، چارقد، چاروق، گالش، مندل و جومه و...؛ مردان مازنی کلاه نمدی، شلوار، علیجه، چاروق، کلوش و ... است.
علاوه بر زبان و پوشش، موسیقی جایگاه ویژهای در فرهنگ هر منطقه دارد که مازندرانیها در این زمینه هم سابقهای درخشان دارند. موسیقی در مازندران با سازهای سنتی چون: نی، سرنا، دهل و ... جان میگیرد. از مهمترین سبکهای موسیقی مازنی میتوان به کتولی اشاره کرد.
اهالی مازندران پایبند به آداب و رسوم و برگزاری مراسم ملی و مذهبی هستند از میان این آداب و رسوم میتوان به:
نوروزخوانی؛ که مژده نزدیک شدن و رسیدن سال نو را به مردم میدهد،
مراسم تیرماه سیزده؛ از مراسم سنتی و رسمی مازندران است و در اواسط آبانماه انجام میشود،
چال برف؛ در فاصله اول تا ۱۵ اردیبهشتماه انجام میشود و نمادی از ذخیره کردن آب و مبارزه با کم آبی است،
گهوارهبندی، آغوزکا و ... . همچنین مراسم مذهبی در مازندران با شکوه خاص انجام میشود؛ سوگواریهای ماه محرم و صفر، آداب ماه رمضان، اعیاد مدهبی و ... .
صنایع دستی که در این استان همچنان به کار خود ادامه میدهند، Carpet Weaving ، Course Weaving ، شمد، سوزندوزی، رنگرزی، سرامیکسازی، Chadorshab Weaving ، هنرهای مربوط به چوب و فلز و Mat Weaving هستند. در کنار این صنایع دستی، میتوان از خوارکیهایی چون کماج، آغوزنون، شکر قرمز و انواع مرکبات، برای تهیه سوغاتی استفاده کرد.
در حال و هوای خوب مازندران، لذت خوردن غذای محلی با چاشنیهای خاص خود منطقه را نباید از دست داد، غذاهایی چون خورشت سیر انار، بشته واش، مالابیج، بیج بیج، ترش سماق، ناز خاتون، باقلا وابیج، کدو بره، آغوز مسما، ترش ترشو، دوپتی، اسفناج مرجی، خورشت آلو، آش کدو.