قلعه دختر بشرویه در فاصله ۱۲ کیلومتری غرب بشرویه
قرار گرفته است.
آنچه از بقایای برج و باروهای قلعه به‌جا مانده، نشان‌دهنده وضعیت دفاعی و رزمی آن است و قلعه «دختر بشرویه» یکی از قلعه‌های مستحکم و صعب‌العبور اسماعیلیه در خراسان جنوبی
و سفالینه‌های به دست آمده در آن متعلق به قرون هفتم تا نهم هجری است. این قلعه یکی از قلعه‌های قهستانی اسماعیلیان در قرن هفتم بوده است ولی بعضی معتقدند اصل قلعه مربوط به دوره ساسانیان است و اسماعیلیان آنرا بازسازی نموده‌اند. دیواره‌های قلعه بر پرتگاه‌های غیرقابل نفوذ بنا شده‌اند و گفته شده گاهی دیواره‌ها را نیز بریده‌اند. تنها راه ورودی از دره‌ای در سمت جنوب است است که شما را بر بلندای ارتفاع می‌رساند.
از بالا رفتن از دامنه و قبل از رسیدن به محل اصلی استحکامات قلعه آثاری از اتاقکی وجود دارد که به نظر می‌رسد آب‌انباری بوده است. در میانه قلعه فضاهایی وجود دارد که با توجه به دیواره‌های آنها که با ساروج پوشانده شده است مشخص است آب انبار بوده‌اند این آب انبار‌های از فضاهای موجود تبعیت کرده‌اند و شکل مشخصی ندارند. در ۴ سطح مختلف می‌توان برج‌ها را مشاهده کرد و در نهایت به فضای مرکز قلعه رسید که محل بزرگ منطقه بوده است تا در صورتی که هر یک از سطوح و برج‌ها فرو بریزد در مرحله بعد امکان مقاومت وجود داشته باشد. قلعه دارای راهرو‌ها متعدد اتاق‌ها آب انبارها و برج و بارو است.
آب انبارها شکل مشخصی ندارند و به تبعیت از فضای بالا ارتفاع شکل گرفته‌اند از فضاهای موجود در بالا قله باید حداکثر استفاده را کرد. به همین دلیل هر جا فضای مناسبی بوده را با هر شکلی آب انبار نموده‌اند تا تشنگان را سیراب نمایند. آب انبارها نسبت به هم ارتفاع متفاوتی دارند و به نظر می‌رسد به هم ارتباط داشته‌اند تا با سر ریز شدن یکی دیگری پر شود.
برج‌های قلعه در جهت‌های مختلف در سطوح مختلف و اندازه‌های متفاوت و به تعداد زیاد از سنگ و ساروج ساخته شده‌اند. تاسیسات قلعه شامل: آب‌انبارها، مخازن ذخیره‌ی آذوقه، برج‌ها، اتاق‌های مخصوص استراحت نگهبانان شاه‌نشین، انبار که بخش اعظم آنها بر اثر عوامل جوی و محیطی تخریب شده است.