برای صعود جبهه شمال‌شرقی دماوند، دو مسیر معروف وجود دارد که مبدا حرکت یکی از آنها روستای گزنه و دیگری روستای ناندل می‌باشد که از پناهگاه تخت فریدون به بعد این دو مسیر یکی می­‌شود، صعود از روستای گزنه بسیار طولانی است.

موقعیت جغرافیایی روستای گزنه N=355456 ، E=521242  در ارتفاع ۱۷۸۰ متری است. از روستا که به سمت صعود از جبهه شمال‌شرقی حرکت کنید، رودخانه سمت راست و منطقه جنگلی زیبایی قرار دارد. آنچه در زیر گزارش می­شود صعود گروهی ما به سمت قله است.

بعد از ترک روستا، حدود چهارساعت پیاده روی ما را در ارتفاع ۲۷۳۰ متری قرار داد، چادر را نزدیک چشمه آبی به موقعیت جغرافیایی N=3595417، E=52177305  بر پا کردیم، و شب را آنجا ماندیم. صبح بعد از صبحانه حرکت کردیم، ساعت ۷:۳۰ حرکت کردیم و ساعت ۱۴:۳۰ به ارتفاع  ۴۰۰۰ متری رسیدیم. ساعت چهار عصر به موقعیت جغرافیایی N=3596655 , E=5213467 در تخت فریدون رسیدیم. در این مسیر شیب زیاد بود و راه رفتن کندتر می­شد، پاکوب‌های این مسیر به خوبی مشخص است. تخت فریدون پناهگاهی است به ارتفاع ۴۳۵۰ متر است، پناهگاهی است سنگی و گنجایش ۲۰-۱۸ نفر را دارد. در اطراف پناهگاه نیز می­توان چادر نصب کرد، اما وزش باد در شب اذیت کننده است. مسیر تخت فریدون تا قله سه قسمت متفاوت دارد، قسمت اول شیب متوسطی دارد و پاکوب و مسیر خاکی است، که حدود ۲ ساعت طول کشید، قسمت دوم مسیر دیواره سنگی مجاور به دره یخار است با شیب تند، که اینجا پاکوب مشخص وجود ندارد و در بعضی از جاها از برف پوشیده شده است، دره یخار سمت چپ این تیغه سنگی است و این دیواره در زمان مه شدید و بعد از آن راهنمای خوبی است، برای رسیدن به قله در طول صعود از این دیواره نباید جدا شد. زمان صعود این دیواره برای تیم ما ۴ ساعت بود. قسمت سوم مسیر شیب تند زیر قله است که اگر برف داشته باشد پاکوب مشخصی ندارد و زمان رسیدن به قله را بیشتر می کند، وجود بخارهای گوگردی نشان‌دهنده نزدیک شدن به قله را دارد. ساعت ۱۵:۳۰ به قله رسیدیم. زمان فرود برای این مسیر نزدیک به چهار ساعت بود. تا تخت فریدون.

حدود ساعت ۴ صبح از خواب بیدز عواملی بود که نگذاشت راحت بخوابیم. حالا نوبت استفاده از کوله‌پشتی صعود رسیده بود وسایل لازم رو داخلش گذاشته و آماده صعود شدیم. ساعت ۶:۱۵ همراه با طلوع به سمت قله حرکت کردیم با یک نگاه به قله دیدیم که گروه‌های قبل از ما عازم شدند و مسیر تا حدودی شلوغ است. در این کار فقط نظم  آرامش، خونسردی، صبر و حوصله و هبستگی آدم رو موفق می‌کنه هیچ کاپ و مدالی در انتظار کسی نیست تمام مبارزه با طبیعت یا بهتر همراهی با طبیعته پیش میاد که خیلی‌ها تا پای قله میان ولی به دلایل نمی‌توانند قله را فتح کنند و این هیچ نقطه ضعفی در گروه تلقی نمیشه.

   آغاز مسیر از [place type=city slug=tehran-city]، (ترمینال شرق) به سمت سدلار است. در جاده هراز از طریق پلور وارد جاده سد لار شده و از کنار تابلوی پناهگاه سیمرغ وارد جاده خاکی و ناهموار منتهی به پارکینگ در منطقه ورارو می­‌شویم و از آنجا به قرارگاه پلور. اگر ساعت پنج صبح با اتوبوس به سمت سدلار حرکت کنیم، ساعت هشت صبح قرارگاه فدراسیون پلور خواهیم بود. که از آنجا با وانت یا نیسان می­توان به سمت پارکینگ سیمرغ حرکت کرد، ابتدای این مسیر با مسیر جنوبی یکی است، ولی از سه راه تاسیسات سد، مسیر غربی جدی می‌­شود، فاصله­ زمانی تا آنجا دو ساعت است. این قرارگاه، در ارتفاع ۲۲۷۰ متری از سطح دریا، در زمین بزرگی واقع در ابتدای جاده سد لار، نرسیده به دوراهی رینه و به صورت سالن سوله با وسایل و تجهیزات مناسب ساخته شده است و شامل خوابگاه، سرویس‌های بهداشتی، دیواره سنگ‌نوردی و پارکینگ است که توسط فدراسیون کوه‌نوردی کشور ساخته شده است. از پارکینگ تا پناهگاه سیمرغ ۳ تا ۴ ساعت کوله‌کشی دارد، که در این مسیر قاطری برای حمل کوله‌ها تا پناهگاه وجود ندارد. مسیر پاکوب خوبی دارد و در قسمت­‌های مختلف با تابلو علامت‌گذاری شده است. ارتفاع پناهگاه ۴۲۰۰ متر است، پناهگاه سیمرغ در دو طبقه ساخته شده و گنجایش ۳۰ تا ۴۰ نفر را دارد، همراه داشتن چادر با توجه به فصل و روز صعود معلوم می­‌شود. اطراف پناهگاه آب جاری وجود دارد به خاطر ذوب شدن برف‌ها، و مشکل آب نیست. اگر حرکت از تهران را از پنج صبح شروع کرده باشید، ۳ عصر در پناهگاه سیمرغ هستید.

صعود به قله از پناهگاه سیمرغ:

بیشتر کوه‌نوردان صعود خود را صبح زود شروع می­‌کنند، و بهترین ساعت ۳ تا ۴ صبح است. این جبهه از دماوند چون  در سایه قله دماوند است، از هوای سردی برخوردار است و تا ساعت ۱۰ صبح از نعمت گرمای خورشید در آن بی‌بهره‌اید. 

برای صعود کولهو لباس گرم لازم است. ابتدای مسیر پاکوب بسیار خوبی وجود دارد، کم کم بعد از اینکه نزدیک گرده می­شویم پاکوب‌ها بسیار کم هستند و گاهی با سنگ‌ها هم درگیری به وجود می­‌آید، اگر برای بار اول به دماوند و این جبهه می­‌آیید بهتر است که راهنما داشته باشید، یا با گروه‌هایی که راهنما دارند همراه شوید. این مسیر اگر اشتباهی رفته شود کمی صعود را با مشکل روبه‌رو می­‌کند، سنگ‌های ریز دارد و شیب تند. بنابراین باید دقت کافی را داشت. اگر حرکت شما از پناهگاه سیمرغ ساعت چهار صبح باشد و مسیر درست را طی کرده باشید، ساعت یک ظهر بر قله­ دماوند خواهید بود و می‌­توانید لذت کافی از قله و کاسه­ آتشفشانی را ببرید. مسیر فرود، شن اسکی و ریزشی است و در حدود ۴ تا ۵ ساعت زمان برای فرود لازم است.

بهترین فصل صعود:

آب و هوای کوه دماوند در دو ماه فروردین و اردیبهشت زمستانی، بسیار ناپایدار و همراه با توفان­‌های شدید است و برنامه­‌های صعود را مختل کرده و احتمال بروز حوادث مختلف بالا می­‌رود. بهترین زمان برای صعود به قله­ دماوند ماه­‌های تیر و مرداد است. هر چه از مرداد به سمت شهریور می­‌رویم، این منطقه خشک‌­تر شده و با تغییرات ناگهانی آب و هوایی روبرو می­‌شویم.

وسایل مورد نیاز:

  طناب، کلنگ، کوله صعود، کفش کوه، کوله‌پشتی، بادگیر، کلاه‌پشمی، کاپشن، جوراب پشمی، کیسه خواب، دستکش مناسب، عینک آفتابی، لباس گرم، چراغ قوه، کرم ضد آفتاب، شلوار گرم، چادر، سوت، قمقمه.

این مسیر از ساده‌ترین و قدیمی‌ترین مسیرهای دست‌یابی به قله کوه دماوند است. دسترسی به مسیر جنوبی صعود، از طریق پلور و رینه امکان‌پذیر است. در نیمه‌های جاده آسفالتی متصل کننده این دو نقطه به یکدیگر، مسیری خاکی و ناهموار به سمت شمال وجود دارد که با تابلویی کوچک مشخص شده است.

حرکت از تهران  به سمت پلور در استان مازندران : 

پلور روستایی است در دامنه­ کوه‌ دماوند که اقامت­گاه کوه‌نوردانی است که می­‌خواهند دماوند را صعود کنند. برای رسیدن به پلور از جاده هراز، بعد از خروج از تهران از شهرهای بومهن و رودهن و منطقه آبعلی عبور می­‌کنید و بعد به امام­زاده هاشم می­‌رسید، اینجا می­‌توان ناهار یا صبحانه را حلیم خورد. بعد از امام­زاده هاشم در شهر پلور یک جاده از سمت چپ به سمت قرارگاه پلور جدا می­‌شود. بعد از یکی دو پیچ به قرارگاه می­­‌رسید، برای دسترسی به گوسفندسرا یا مسجد صاحب­‌الزمان (مبدا صعود دماوند از جبهه جنوبی است) هم باید از جاده­‌های به موازات جاده‌ هراز، که پلور را به رینه وصل می­‌کند، به سمت رینه حرکت کنید، رینه یکی از شهرهای استان مازندران، با ارتفاع ۲۱۰۰ متر است که در ۹۰ کیلومتری تهران قرار دارد. کوه‌نوردانی که قصد صعود به قله دماوند از یال جنوبی را دارند باید از مسیر رینه عبور کنند.

کمی پس از قرارگاه پلور در جاده آسفالت به یک دو راهی می­­‌رسید. مسیر مستقیم به سمت دریاچه سد لار و پارکینگ غربی می­‌رود و مسیر سمت راست با یک تابلو به سمت رینه، که مقصد رسیدن به جبهه جنوبی است. بعد از حدود ۵کیلومتر به جاده خاکی می­‌رسید که تابلوی زرد با نوشته منابع طبیعی دماوند در ورودی آن دیده می‌شود. این جاده خاکی به طول ۷ کیلومتر به گوسفندسرا در ارتفاع ۲۹۵۰متر می­‌رسید که مبدا صعود کوه‌نوردان از جبهه جنوبی است. امکان گرفتن قاطر برای حمل بار وجود دارد.

در جاده خاکی قابلیت عبور ماشین‌های شاسی‌ بلند، مینی‌بوس، نیسان و یا ون وجود دارد. از مست رینه هم می‌­توان به سمت پلور حرکت کرد و به جاده خاکی رسید و از رینه به گوسفندسرا نیز مانند پلور نیسان کرایه‌ای وجود دارد.

از تهران تا قرارگاه پلور ۲ ساعت راه است. قرارگاه پلور در ارتفاع ۲۲۰۰ متری قرار دارد. خارج از روستای پلور است و در ابتدای جاده سد لار، نرسیده به دو راهی رینه، به صورت سوله وجود دارد. امکانات در اینجا شامل: خوابگاه، سرویس بهداشتی و پارکینگ است.

حرکت از گوسفند سرا به بارگاه سوم:

حرکت از گوسفندسرا به سمت پناهگاه بارگاه سوم حدود ۴ ساعت طول می­کشد، در طول مسیر پاکوب به خوبی وجود دارد.

بارگاه سوم:

سومین پناه‌گاه در ارتفاع ۴۱۵۰ متری قرار دارد. بنای فلزی که در سال ۱۳۴۵ ساخته شد، ولی به علت سقوط بهمن بزرگی در زمستان ۱۳۵۱ از بین رفت و یک سال بعد از آن بنای سنگی جایگزین آن شد. گنجایش تعداد افراد در آن حدود ۳۰ نفر است. در اطراف آن مکان‌هایی مناسب برای چادر زدن وجود دارد.

مجتمع کوهنوردی دماوند:

۵۰ متر بالاتر از پناه‌گاه بارگاه سوم این مجتمع وجود دارد، که در سال ۱۳۸۷ ساخته شد. این پناه‌گاه سه طبقه دارد و امکانات آن شامل: انبار کوله، غذاخوری و آشپزخانه و ظرف‌شویی، اتاق‌ خواب و سرویس بهداشتی است. در اینجا آب از چشمه لوله‌کشی شده است. ظرفیت حدود ۱۰۰ نفر را دارد. ارتفاع اینجا ۴۲۰۰ متر است.

صعود به قله:

ساعت چهار صبح حرکت به سمت قله. مسیر جنوبی جز پر ترددترین مسیرهای کوه­نوردی دماوند است، برای همین احتیاجی به راهنما نیست، پاکوب هم در این مسیر به خوبی مشخص است. در این مسیر از جاذبه‌های طبیعی آبشار یخی دماوند در ارتفاع ۵۰۰۰ متری و تپه گوگردی که به قله منتهی می‌شود نیز می‌توانید لذت ببرید. تپه گوگردی با دهانه‌هایی که هنوز بخار گوگرد از آن متصاعد می‌شود و گوگردهایی که در اطراف این دهانه‌‌های کوچک پراکنده‌اند آخرین گام‌های کوهنوردان به قله را سخت‌تر می‌کنند.

قله اما از این جبهه زیبایی دیگری علاوه بر دهانه بزرگ همیشه پوشیده از برفش دارد و آن سرهای یخ زده و باقی مانده گوسفندانی است که برای همیشه اینجا در قله دماوند و در لابلای سنگ جاودان شده‌اند.

دماوند بلندترین قله ایران در رشته کوه البرز و دارای آتشفشانی نیمه خاموش است.