مردم این استان به زبان فارسی و با گويش‌های محلی مانند گویش‌های فارسی بردستانی، كازرونی، دشتی، لری، لیراوی دیلمی، تنگسیری و... صحبت می‌كنند. زبان عربی نیز در میان برخی از مردم کنگان، عسلویه، طاهری (سیراف)، جزیره شیف و جزایر شمالی و جنوبی بندر ریگ رایج است. مردم استان بوشهر مهربان و خون گرم، زود جوش، حساس و در عین حال مهمان نواز، بی ریا و صادق، متدین و در مواقع غم و شادی شریک هستند.

نوع پوشش مردم بر اساس مذهب و اعتقادات، شرایط اقلیمی، نوع معیشت و آداب و رسوم به وجود آمده است. در مناطق عرب زبان نوع پوشش همانند مردم هرمزگان و کشورهای عربی همجوار است. مقنعه، لچک، عرقچین، عبا، لنگوته، بطوله، کلاهک، تنبان و پاپوش، کلاه، پیراهن، شال کمر، شلوار، ملکی و جومه از انواع پوشاک مردم استان محسوب می‌شده است.

ترانه‌ها و موسیقی‌های محلی در این استان چنان زیباست که نباید از دیدن و شنیدن آن‌ در طول سفر غافل شد. جنوبی‌های خونگرم برای هر مراسمی آهنگ و ترانه‌ای مخصوص خود را دارند.

مهم‌ترین صنعتی که در بوشهر دیدنی‌است و تماشایی، صنعت کشتی‌سازی و قایق سازی  ‌است، توربافی و دیگر صنایع دستی نیز در این استان دیده‌ می‌شود. گبه بافی ، حصیربافی ، سبدبافی و عبا بافی از جمله آنهاست. صید ماهی و میگو و داشتن شترهای یک کوهانه و پرورش آنها در دشت‌های گرم و مرطوب یکی از منابع مهم اقتصادی محسوب می‌شوند. در حال حاضر این استان یکی از مناطق مهم اقتصادی کشور است. فعالیت‌های مهم اقتصادی نظیر صادرات و واردات دریایی، صنعت صیادی، وجود ذخایر نفت و گاز(پارس جنوبی و شمالی)، کشاورزی و نخل‌داری و وجود نیروگاه هسته‌ای، عاملی است تا به این استان پایتخت انرژی ایران لقب بدهند.

از محصولاتی مانند شیره خرما، حلوای ارده، مسقطی و خارک پخته به عنوان سوغاتی می‌توان استفاده کرد.