رودوزی ترکمن
یکی از ظریف‌ترین رودوزی‌های سنتی، رودوزی به سبک مردم ترکمن است که به زبان محلی چلپی خوانده می‌شود این سبک رودوزی بیشتر در گنبد کاووس، بندر ترکمن ، گمیشان، آق قلا و کلاله انجام می‌شود.
در بندر ترکمن حاشیه بیشتر لباس‌های زنان و دختران رنگارنگ و تزیین شده با این سبک رودوزی است. رودوزی ترکمن بیشتر برای تزیین قسمت‌های خاصی از لباس مثل: سرآستین، یقه، شلوار زنان، کلاه، عرق‌چین، جلیقه انجام می‌شود. در گذشته این نوع رودوزی برای تزیین پارچه پرده هم استفاده می‌شده است.
بیشترین نوع دوخت در رودوزی‌های ترکمن از نوع زنجیره فشرده است که به این نوع دوخت سانجیم گفته می‌شود، طرح‌هایی که با این روش بر روی پارچه پیاده می‌شوند نقش‌های هندسی هستند و به شکل قرینه و بر گرفته از ذهن هنرمند بر روی پارچه نقش می‌بندند.
رودوزی‌های ترکمن بر روی پارچه‌های ابریشمی و پنبه‌ای و با انواع نخ اجرا می‌شود، البته در گذشته از نخ ابریشم برای این نوع رودوزی استفاده می‌شد اما امروزه از انواع نخ: ابریشمی، پنبه‌ای، نخ‌های مصنوعی و ... در نقش زدن روی پارچه کمک گرفته می‌شود.
از پارچه‌های ابریشمی برای دوخت روپوش‌های زنانه و مردانه و از پارچه پنبه‌ایی برای دوخت کت استفاده می‌شود. از نقش‌های رایج در رودوزی‌های ترکمن می‌توان به: گل نقش، ساری ایچیان (عقرب زرد)، قوش قانات (بال پرنده)، باغ نقش، بستانی، شلپه نقش و ... اشاره کرد.
ابزار مورد نیاز برای رودوزی ترکمن: پارچه، سوزن کرول که مخصوص گلدوزی است، انگشتانه و قیچی.
کار رودوزی در اصطلاح هنرمندان با لایه‌بندی و شیار دوزی شروع می‌شود یعنی ثابت کردن پارچه‌ایی که قرار است نقش بر روی آن بنشیند. بعد از شیار دوزی مرحله سیاه دوزی اجرا می‌شود؛ در این مرحله محدوده و قسمتی که قرار است میزبان طرح و نقش رودوزی ترکمن باشد با زنجیره زدن به وسیله نخ ابریشم مشکی مشخص می‌شود. گام بعدی الوان دوزی است؛ با نخ‌های رنگی فضایی که به وسیله سیاه دوزی تعیین شده با انواع دوخت مثل: کوجمه (زنجیره)، پَر، ساقه‌دوزی، قایما (تیغ ماهی)، دانه‌دوزی و ایلمه پوشیده می‌شود.
