گیوه بافی
گیوه پای پوشی ایرانی است که با الیاف پنبه‌ای خودرنگ جهت رویه کار و چرم یا پارچه برای زیرکار تولید می‌شود.این پای پوش خنک، سبک، قابل شستشو و متناسب با آب و هوای ایران است و از قدیم الایام مورد استفاده اقشار مختلف به ویژه روستاییان و عشایر بوده است. منقذهای موجود در رویه پنبه‌ای گیوه باعث می‌شود که پا تحت هیچ شرایطی در آن عرق نکند. مواد اولیه و ابزار ساخت گیوه عبارت‌اند از: سوزن مخصوص، دِرَفش، مُشته، قُلاب، چاقو، پارچه، چرم، پیه گاو، نخ پنبه‌ای چندلا، موی بز، کتیرا، سُم گاو و الاغ.
مراحل ساخت گیوه عبارت‌اند از: چرم سازی، رویه بافی، تخت کشی و گیوه دوزی. گاهی همه این مراحل توسط یک نفر انجام می‌گیرد. اما در اکثر موارد زنان، رویه بافی با استفاده از نخ پنبه‌ای و سوزن مخصوص را انجام می‌دهند. در گیوه بافی دو نوع تخت مورد استفاده قرار می‌گیرد: ۱.تخت پارچه‌ای که تخت اصیل در تخت کشی گیوه بوده و از پارچه‌های کتانی محکم، کرباس یا پارچه‌های کهنه (پارچه‌های سرقیچی) تولید می‌شده است. ۲.تخت لاستیکی که امروزه، به علت هزینه بالای تولید تخت پارچه‌ای و زمان بر بودن تولید آن، رایج شده است.
کرمانشاه ، آباده، اراک، مریوان و سقز از مهم‌ترین مراکز تولید گیوه به شمار می‌آیند.
