نمدمالی
«نمد» منسوجی است نابافته که از الیاف پشم تولید می‌شود. از آنجا که تنیدن الیاف برای به دست آوردن نمد، با فشارها و حرکات مالشی پیاپی آنها بر سطح زمین و به کمک دست و پا انجام می‌شود؛ این هنر را «نمدمالی» نامیده‌اند. نمد از گذشته‌های دور کاربردهای گوناگونی داشته است که مهم‌ترین آنها فرش کردن سطوح محل سکونت، تهیه انواع پوشاک مانند کلاه، بالاپوش، پاپوش، لباس چوپان و ... است. نمد، اغلب یکپارچه و بدون درز و دوخت و به دو صورت ساده و نقش دار تهیه می‌شود. رنگ‌آمیزی نمد در اصل محدود به رنگ‌های طبیعی پشم شامل سفید، سیاه، قهوه‌ای و خاکستری است. اما امروزه از الیاف رنگ‌آمیزی شده گوناگون مانند قرمز، آبی، زرد ، نارنجی و ... استفاده می‌شود. ابزار و مواد مورد نیاز این حرفه شامل دو قطعه کرباس متناسب با اندازه نمد مورد نظر، قطعه‌ای حصیر، چنگال (ابزار ساده چوبی برای پخش کردن الیاف پشم)، طناب، آب و صابون و الیاف حلاجی شده پشم است.
برای تولید نمد، حصیر را روی زمین همواری پهن می‌کنند و پارچه کرباس را روی آن می‌اندازند. سپس پشم‌های حلاجی شده را با چنگال و با ضخامت یکسان روی کرباس پخش می‌کنند. برای تهیه نمد نقش‌دار الیاف رنگین را روی پارچه کرباس بر اساس طرح مورد نظر مرتب کرده و پس از آن لایه‌ای از پشم‌های یک‌رنگ را بر آن می‌ریزند. بعد از آن محلول آب و صابون را روی الیاف می‌پاشند و پارچه کرباس دوم را بر سطح الیاف می‌گسترانند. سپس با دقت و فشار آن را لوله کرده و به شکل استوانه در می‌آورند و آن را با طناب می‌بندند. یک یا چند نمدمال مجموعه پیچیده شده را با فشار و مالش دست و پا و ضربه‌های پیاپی به زمین می‌کوبند و به صورت رفت و برگشت می‌غلتانند. این کار آنقدر ادامه می‌یابد تا الیاف پشم در هم تنیده و متراکم شوند و نمدی با ضخامت یک سانتی‌متر حاصل شود.
