قالی بافی
نام ایران و قالی یا فرش ایرانی با هم عجین هستند. بافت قالی در ایران قدمتی دیرینه دارد و اولین فرش مکشوف دنیا را به ایران نسبت داده‌اند. قالی از بافته‌های داری اما تکامل یافته‌ترین آن است. بافتی منسجم که تار بر روی پود گره می‌خورد و از این رو استحکامی بالا دارد. در گوشه و کنار ایران قالی بافته می شود که هر کدام رنگ و بوی مخصوص خود را دارند، از طرح و نقش تا رنگ و گاهی نحوه بافت. قالی بافت هر شهر به نوعی مشهور است. قم را به قالی‌های ابریشمینش می‌شناسند و تبریز را به نقشش که گوشه‌ای از زمینه را رها نمی‌کند، نایین را به رنگ‌های اناری و ... .
طراح نقش در همان هنگام که به اصول طراحی سنتی پایبند است، نقش ذهن خود را به گونه‌ای زیبا می‌آفریند و بر روی کاغذ می‌نشاند. پس از این دستان هنرمند بافنده است که نقش را گره به گره بر روی پود با رنگ‌هایی دلنشین می‌نشاند. نقشه‌هایی که از دل سال‌ها مکاتب هنری این دیار در هنرهای تذهیب، نگارگری و نقاشی سر برآورده است.
همه این هنر و زیبایی دلیل آن نمی‌شود که فرش کاربردی واقعی در خانه ایرانی نداشته باشد. قالی بر روی زمین و زیراندازی است که زندگی بر روی آن در جریان است نه نقشی بر دیوار و نظاره‌گر بیرونی هیاهوی خانه ایرانی.
