درباره بومگردی
بر اساس تعریف TIES، بومگردی (اکوتوریسم)؛ «سفری مسئولانه به محیط‌های طبیعی است که در آن محیط زیست حفظ و بر رفاه مردم محلی تاکید می‌شود».
ویژگی‌های بومگردی:
بومگردی از سایر انواع گردشگری متمایز است. بومگردی حفاظت، جوامع محلی و سفر پایدار را با یگدیگر آشتی می‌دهد. این به این معنی است که هر آن کسی که در بومگردی فعال است باید موارد زیر را رعایت کند:
۱) میزان تاثیر را کمینه کند.
۲) سبب حساسیت و ایجاد مسوولیت‌پذیری در قبال محیط زیست و فرهنگ باشد.
۳) تجربه مثبتی برای گردشگر و میزبان ایجاد کند.
۴) منافع مالی مستقیمی برای حفاظت در آن در نظر گرفته شده باشد.
۵) منافع مالی مستقیم و توانمند سازی برای جوامع محلی در آن در نظر گرفته شده باشد.
بومگردی در عین این که برای جوامع محلی درآمد پایدار و حفاظت از زیست بوم را فراهم می‌آورد، فرصت منحصر به فردی نیز برای گردشگر به وجود می‌آورد تا مکان‌های جدیدی را کشف کند، دوستان جدیدی بیابد و لحظات شاد و به یاد ماندنی‌ای را تجربه کند.
بومگردی بخش رو به رشد صنعت گردشگری است که تاثیر مثبت زیادی بر جوامع، فرهنگ و بهبود وضعیت اقتصادی مقاصد و جوامع محلی سراسر دنیا می‌گذارد. با ارایه راهکارهای دراز مدت و پایدار، بومگردی به حفظ تنوع زیستی، میراث فرهنگی و طبیعی سیاره زیبای زمین کمک شایانی می‌کند. همچنین بومگردی نقش موثری در توانمندسازی جوامع محلی برای مبارزه با فقر و رسیدن به توسعه پایدار دارد.
گردشگرانی که بومگردی را انتخاب می‌کنند، افرادی مسوولیت پذیر در قبال پایداری جامعه، اقتصاد و محیط زیست هستند. با توجه به فرصت‌هایی که برای بومگردان در تجربه با جوامع محلی ایجاد می‌شود، بسیاری از آنها در فعالیت‌های داوطلبانه مشارکت می‌کنند. بومگردان همچنین در سفرهایشان به تغییرات اقلیمی توجه داشته و به دنبال کاهش اثرات کربن در سفرشان هستند.
