گبه که آن را قالیچه خرسک هم مینامند، دست بافتهای گره دار شبیه به قالی است که بیشتر توسط عشایر بافته میشود. گبه هم مانند قالی بر روی دار بافته میشود ولی دار آن به صورت افقی و بر روی زمین قرار می گیرد. از آنجا که عشایر در طبیعت و زیر آسمان روزگار میگذرانند، زمینی بودن دار سادهتر از عمودی بودن آن برایشان بوده است. هر جند که کارکرد این دو نوع دار با یکدیگر تفاوتی ندارد. از نکاتی که گبه را از قالی متمایز میکند، پرزهای بلند و پشمین آن است که سبب میشود نرمتر از فرش باشد. تار و پود درشت و کم تراکم بودن، از دیگر خصوصیات این دستبافته داری زیبا است.
شاید مهمترین وجه تمایز گبه از فرش و بیشتر بافتههای داری، ذهنی بافت بودن آن است. بافنده گبه، آن را بدون نقشه و تنها با حس و حال درونی خود با الهام از طبیعت پیرامون خود میبافد. نتیجه زمینهای ساده و یک رنگ با نقوشی ساده و هندسی و پراکنده بر روی آن است. گویی در دشتی فراخ طبیعت جان میگیرد و زندگی جریان مییابد.