شهرستان نطنز در ۱۸۰ کیلومتری شهر Isfahan قرار گرفته که آب و هوایی خوب و خوش دارد و نامش نیز از همین معنی در زبان پهلوی گرفته شده  است. مردمانش از قدیم به باغ‌داری و پرورش گل شهرت داشته‌اند،‌ امروزه نیز باغ و باغ‌داری در این شهر بین مردم اهمیت زیادی دارد. گلابی این شهر مشهور است. انار، به، غلات، صیفی‌جات، طالبی و زعفران در این شهر تولید می‌شود. گونه‌های مختلف گیاهی که مشهورترین آن‌ها گون است و گونه‌های مختلف جانوری مانند کل و بز، قوچ، گرگ، شغال و... دیده می‌شود.

از جمله آثار تاریخی و دیدنی این شهر می‌توان به مجموعه تاریخی افوشته اشاره کرد، که نام محله‌ای در نطنز است و بناهای زیادی را در خود جای داده است آثاری چون، بقعه سید واقف، بقعه میرسید، آب انبار، شربت‌خانه، حمام، خانه‌سورگاه، مسجد جامع، حسینیه. منطقه باستانی اریسمان که در ۱۳ کیلومتری مرکز نطنز قرار دارد، آتشکده، امام‌زاده آقا علی‌عباس، بقعه شیخ عبدالصمد نطنزی، رباط شاه‌عباس، شکارگاه عباس‌آباد و قلعه وشاق را می‌توان به عنوان آثار تاریخی و مهم این شهر نام برد که هر کدام یادآور دورانی کهن در این شهر است.

زبان مردم نطنز فارسی است که با گویشی قدیمی همراه است. روستایی‌ها همچنان از روی گویش تشخیص می‌دهند که فلانی اهل کدام روستاست و این ویژگی جالب گویش نطنزی است. مردم نطنز به سنت‌ها و مراسم‌های گذشته همچنان پایبند هستند و آن‌ها را با رسومات خاصی برگزار می‌کنند. پنج‌شنبه بازار مشهوری دارد که در روزهای پنج‌شنبه و در مرکز نطنز برپاست و در آن‌جا دیدن روستایی‌هایی که برای عرضه محصولات خود آمده‌اند جالب است، دیگر اعیاد و رسومات نیز به قوه خویش باقی است به خصوص تاسوعا و عاشورا اهمیت ویژه‌ای دارد و مراسم تعزیه‌خوانی بزرگی همیشه در این شهرستان برگزار می‌شود. 

لباس مردم نطنز مانند دیگر مردم شهرهای ایران است و دیگر از لباس محلی خبری نیست. صنایع دستی عمده نطنز چینی است که همچنان به روش دستی تولید می‌شود، پارچه‌بافی یا حلاجی، ریسندگی و Carpet Weaving ، آهنگری، قفل‌سازی، نجاری و Woodturning نیز از دیگر صنایعی است که از گذشته تا به امروز در این شهرستان وجود دارد. 

غذاهایی چون آش کشکبا، آش حلیم جو و انواع آش‌های دیگری است که مخصوص این منطقه می‌باشد.