ماسوله، شهری سرسبز، خوش آب و هوا و توریستی است، که در جنوب غرب استان Invalid Place Type، و در همجواری Fuman قرار دارد.

شهری تاریخی در دل کوهستان با معماری خاص و کم نظیر که قدمتش به دوران زندیه می‌رسد. این خانه‌ها به صورت پلکانی طراحی شده‌ به گونه‌ای که حیاط ساختمان بالایی، پشت بام ساختمان پایینی است، خانه‌هایی به رنگ زرد، با پنجره‌های چوبی و دیوارهایی آذین بسته به گل‌های شمعدانی.

آب و هوای ماسوله در تابستان خنک و معتدل و در زمستان سرد و برفی است و چون مرواریدی سبز میان کوه‌ و جنگل‌های گیلان می‌درخشد و همه ساله توجه گردشگران زیادی را به خود جلب می‌کند. آبشارهای ماسوله زیبایی و جذابیت این منطقه را چندین برابر کرده است و به حق که سهراب سپهری (شاعر معاصر) چه زیبا این شهر را توصیف کرده: «ماسوله را نمی‌توان نوشت، ماسوله را باید دید».

کوهستانی بودن ماسوله عامل شده تا این شهر همیشه در مه باشد و تصویری رویاگونه برای هر بیننده‌ای به یادگار بگذارد. طبیعتی زیبا با مناظری کم نظیر چون، ییلاق للندیز، آبشار لارچشمه، آبشار تریشوم، آبشار ماسوله و هم‌چنین، بناهای تاریخی چون، موزه مردم شناسی، امام‌زاده عون ابن محمد ابن علی و بازار ماسوله، که دیدنشان خالی از لطف نیست.

زبان اصلی مردم ماسوله به نقل از خودشان موسلی (moosli) است که بسیار شبیه به زبان تالشی می‌باشد. مسلمان و شیعه‌اند. مردمی مهربان دارد و سنت در بین آن‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد، لباس محلی گیلانی در این شهر به تن بعضی از زنان دیده می‌شود،‌ لباسهایی رنگارنگ و زیبا. برگزاری آیین محرم و صفر هرساله مسافران زیادی را به ماسوله می‌کشاند، مراسمی که به همراه برگزاری تعزیه دیدنی است،‌ دیگر آیین‌های ایرانی مثل عید نوروز و دیگر اعیاد باستانی و مذهبی نیز برگزار می‌شود.

  ماسوله همانند دیگر شهرهای شمال ایران غذاهایی رنگین و خوش عطر و طعم دارد که خوردن آن‌ها، برای مسافران تجربه‌ای خوشمزه خواهد بود، شامی ماسوله، خورشت سیر و شوید، نهه قورمه، قیسی پوینه، خنش کوکو و بزه گیر از جمله غذاهای این منطقه است.

هنر دستان مردم این سرزمین، Kilim Weaving ، Woodturning و عروسک سازی است که عروسک سازی ماسوله از شهرت خاصی برخوردار است و چموش که پای افزار سنتی مردم این شهر است همچنان رایج و قابل استفاده است.