توصیف منطقه حفاظت شده توران

ذخیره‌گاه زیستکاه توران یا به روایتی سرنگتی ایران منطقه وسیعی است با تپه ماهورها رودخانه‌های شور و قیچ‌زارها که برای رسیدن به آن باید سختی سفر تا شاهرود را به جان خرید و از آنجا یا از طریق بیارجمند خود را به کلاته رساند و یا راه زرود و یا عباس آباد را در پیش گرفت. هم‌چنین می‌توان از مناطق جنوبی با رسیدن به بردسکن از طریق جاده زمان آباد به توران رسید.

توران از بهترین مناطقی است که با اندکی تلاش می‌توان در آن زاغ بور دید هم چنین علاوه بر زاغ بور می‌توان از گونه‌های شاخص منطقه هم‌چون: آنقوت – اردک نوک پهن – سارگپه پابلند – عقاب دشتی – عقاب طلايی – کبک – تيهو – هوبره – چاخ لق – دودوک – باقرقره شکم سياه – باقرقره گندمی – کبوتر چاهی – قمری معمولی – جغد کوچک – چکاوک هدهدی – چکاوک بيابانی – چکچک بيابانی – زاغ بور – سنگ چشم خاکستری بزرگ – غراب – سسک جنبان – سسک بيابانی – سهره خاکی – سهره صورتی دیدن کرد. بهترین زمان برای بازدید از این تالاب فصل بهار در ماه فروردین و اردیبهشت است.

شاید به نظر عجیب برسد که در منطقه‌ای بیابانی بتوان پرندگانی آبزی دید اما از آنجا که تنجه‌ها و آنقوت‌ها به حضور در چنین مناطقی خو گرفته‌اند در رودخانه کال شور که از میان توران می‌گذرد می‌توان آنها را مشاهده کرد.

نحوه دسترسی:

۱. جاده بيارجمند به بردسکن، ۲. جاده ميامی به سبزوار ، ۳. جاده شاهرود به طرود.

نکات:

۱. پيشنهاد می‌شود از رودخانه کال شور و برکه‌های آبی که در جای جای دشت پس از باران‌های شديد ايجاد می‌شوند برای تماشای اردک‌سانان در پاييز و کنارآبزيان در بهار استفاده شود.

۲. بهترين راه برای ديدن زاغ بور و انواع باقرقره‌ها و سنگ چشم‌ها عبور با سرعت پايين از جاده‌های منطقه بالاخص جاده بيارجمند به احمدآباد است. 

شهرهای مرتبط