استانی که در محل تلاقی دو رشته کوه البرز و زاگرس، با سه نوع آب و هوای متفاوت دست و پنجه نرم می‌کند. استان مرکزی، به خاطر وجود کوه‌های مرتفع که بیش از ۷۵ درصد از مساحتش را ناهمواری‌ها تشکیل می‌دهند و نزدیکی به حاشیه مرکزی ایران، همجواری با کویر و حوزه آبریز دریاچه نمک، سه نوع آب و هوای نیمه‌بیابانی، معتدل کوهستانی با زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل، سرد و کوهستانی با زمستان‌های سرد و برفی و تابستان‌های خنک دارد. محصولات کشاورزی چون گندم، جو، پنبه، انار، بادام، گردو، حبوبات، آفتابگردان و انگور در این استان تولید می‌شود.
کوه‌ها، دریاچه‌ها، دشت‌ها و چشمه‌ها جاذبه‌های طبیعی این منطقه هستند. دشت‌هایی چون دشت مسیله، دشت ساوه، دشت زرند، دشت شازند و دشت فراهان، و دریاچه هایی چون دریاچه میقان، دریاچه خورهه، دریاچه قاسم‌آباد، تالاب کویری میقان.
کوه‌های استان مرکزی دو دسته‌اند، یکی کوه‌های مرکزی در شهرستان‌های کمیجان و تفرش مانند کوه گوندقرمز، و کوه‌های زاگرس در جنوب استان، کوه‌های راسوند در جنوب شازند و سفیدخانی در جنوب اراک از مهم‌ترین کوه‌های استان هستند و قله شهباز، از مرتفع‌ترین آن‌ها. چشمه‌هایی مانند: چشمه عمارت، چشمه عباس آباد، پنجعلی، اسکان، انجدان و...، از جمله مکان‌های طبیعی و دیدنی در استان مرکزی هستند.
منطقه تیمره در استان مرکزی مهم‌ترین و کامل‌ترین سنگ نگاره‌های تاریخی را در خود جای داده است این مجموعه در شهرستان خمین قرار دارد. اماکن تاریخی و عمارت‌هایی چون، برج شیشه، میل میلونه، کاروانسرای دوهک، عمارت امیرمخفم‌‌بختیاری، قلعه مستوفی‌الممالک، تپه تاریخی آوه، حمام چهارفصل، قلعه باباخان، بازار اراک، سراب عمارت، آرامگاه محمودحسابی، سراب پنجعلی، سراب عباس‌آباد، خانه میرزاحسن آشتیانی، آب انبار حاج مهدی نراقی، بقعه شاه قلندر و شاه قریب، قلعه آردمین و تپه سرسختی و بسیاری از بناهای تاریخی دیگر که در این استان قابل بازدید هستند.