خانه‌ای که حال و هوای تاریخی سفرت را زنده نگاه می‌دارد و تنفس در هوای دیوارهای کاه‌گلی‌اش طعم آرامش می‌دهد. وارد ساختمان چهار وجهی اقامتگاه که بشوی، سه دری‌های قرینه نگاهت را جلب می‌کند، حوض در میانه حیاط بوی طراوتت می‌بخشد و پایابی تا اعماق قنات تو را به فکر سازندگی مردمان کویری وا می‌دارد. بر بلندای ساختمان که می‌نگری بادگیر، بلندبالا قد بر افراشته، تا طعم هوای آسمان‌ها تازه‌ات کند. شیطنت کودکانه و رفتن به پشت بام را که به خاطر داری؟ صاحب این خانه رنگ اخم به خود نمی‌گیرد، پله‌های ساختمان سیصد ساله را یک به یک بالا برو، دورنمایی از کوچه پس کوچه‌های قدیمی، بناهای تاریخی و زیبایی‌هایی که تو را به این شهر کشانده، خستگی را از تنت بیرون می‌کند.