توصیف گاوچاه

يكی از رسوم ديرين منطقه كه پس از سال‌ها فراموشی، احيا و امكان بازديد از آن فراهم شده است، در زمان‌های قديم برای آبياری زمين‌های كشاورزی، چاهی حفر می‌كردند و برای بالا كشيدن آب زياد، از گاوهای سيستانی، به دليل داشتن يال و كوهان، استفاده می‌كردند. يال و كوهان امكان انداختن طناب به گردن گاو را ممكن می‌كرد، بدون اينكه به گردنش صدمه بزند. گاوران به گاو كمك می‌كند تا بر يك سطح شيب دار يا گاورو حركت كنند و دلو (ظرف چرمی يا لاستيكی كه انتهای آن باريك و طنابی به آن متصل بوده است) را كه به چرخ چاه بسته شده، در حالی كه پر از آب شده است از كف چاه بالا بكشند. دستيار او نيز آب را از دلو خالی كرده و به جوی كنار چاه كه به مزرعه می‌رسد، هدايت می‌كند. با اين روش يك نفر می‌تواند روزانه ۳۰۰۰ مترمربع زمين را آبياری كند.

منبع: بيابان‌گردی در ايران

شهرهای مرتبط

ورزنه