شهری مرزی که در شمال‌شرقی استان خراسان رضوی و در همسایگی کشور ترکمنستان قرار دارد و به خاطر مرز بودنش، از نظر نظامی و استراتژیکی مهم بوده و علاوه بر این موقعیت، در سال‌های اخیر از نظر تجاری نیز، مورد توجه قرار گرفته است. همجواری با کویر قره قوم ترکمنستان، زمستان‌هایی سرد و تابستان‌هایی گرم و خشک را برای این شهر به ارمغان آورده است. محصولات کشاورزی این شهر، خربزه، صیفی‌جات، غلات و پنبه است، هم‌چنین سرخس در صادرات کاکتوس نیز، دستی بر آتش دارد. علاوه بر کشاورزی، دامپروری گوسفند قره کل هم، در این منطقه اهمیت دارد.

آثار طبیعی و تاریخی چون، دریاچه بزنگان، غار مزداوند، کاروانسرای رباط، سنگ نگاره شترسنگ، مزار شیخ لقمان سرخسی، پل خاتون و رباط شرف، در این شهر خودنمایی می‌کنند.

اقوام مختلفی در سرخس به سر می‌برند. طایفه‌هایی چون عرب بهلولی، سیستانی، بلوچ، علی میرزایی. زبان مردم سرخس فارسی و  بلوچی، سیستانی و عربی است. آن‌ها مسلمان و پیرو شیعه و سنی هستند. 

 قالی بافی از زمان‌های دور در سرخس رونق داشته و نقش مهمی را در اقتصاد ساکنین این شهر کویری ایفا می‌کرده است، که همچنان نیز مورد توجه می‌باشد، هم‌چنین باید از گلیم‌ بافی ، نمدمالی و پلاس بافی به عنوان صنایع دستی مهم در سرخس یاد کرد. از این محصولات صنایع دستی و هم‌چنین محصول خوراکی‌ چون پسته کوهی می‌توان به عنوان سوغاتی استفاده کرد.