وجه تسمیه :
بُشرویه از دو کلمه «بُش» و «رویه» ساخته شده است و به معنی محل رویش گیاه «بُش» است. «بُش» نام بوتهایی خودرو است که برای زنده ماندن نیاز به آب کمی دارد، در اصطلاح مردم این منطقه «ترخ» یا «دِرِمنه» خوانده میشود.
شهرت :
شهر چهار صفهها
جمعیت :
24,640 (نفر)
مساحت :
7,939 (کیلومتر مربع)
ایستگاه راهآهن
فرودگاه
شهر بشرویه در شمال غربی استان خراسان جنوبی قرار گرفته است.
آب و هوای بشرویه کویری است و بارزترین نمود این امر اختلاف فاحش درجه حرارت در شبانه روز است. با توجه به بارندگی کم در این منطقه بیشتر آبهای مصرفی برای استفاده دامداران و کشاورزان از طریق قناتها و چشمهها حاصل میشود. بشرویه چهار محله اصلی و قدیمی دارد.
آسیابهای بشرویه شهرت زیادی در این منطقه کویری دارند. بشرویه دارای معادن سنگ آهن، سرب و فیروزه است که این معادن در منطقهای به نام نیگنان قرار گرفتهاند. با توجه به وسعت کویر و نمکزار در این ناحیه، مراتع آن کم و پوشش گیاهی به صورت تنک است. گیاهان این منطقه از گونههای پرطاقت مانند: درمنه، تاغ و اسکمبیل هستند.
شهری در حاشیه کویر با باغهای پسته و انار، مردمانی از نژاد آریایی زبانشان فارسی دری؛ با گویش خراسانی.
در بشرویه، کویر مهربانیش را به رخ خراسانیان کشیده و آنان را میهمان خود کرده؛ مهمانان حاشیه کویر هم به پاس این میزبانی مردمانی سختکوشاند و با میزبان خود سالهاست همدل شدهاند، همدلی با کویر را میتوان در طراحی آسیابهای بشرویه که در دل زمین بنا شدهاند به خوبی لمس کرد. ساکنین بشرویه مسلماناند و بیشترشان شیعه هستند.
آداب و رسوم و سنتها نه به پررنگی گذشته، اما هنوز هستند افرادی که پایبند به اجرای سنت و آداب خراسانیان هستند. ساکنین بشرویه مردمی مقید و معتقد به باورها و اعتقادات مذهبی هستند و این اعتقاد و ارادت به دین و امامانشان را در اعیاد مذهبی و ماههای عزاداری (محرم و صفر) به خوبی میتوان حس کرد و دید.
صنایع دستی و سوغات
از هنردست هنرمندان بشرویه میتوان به: برک بافی ، قالی بافی ، قالیهای خشتی و نایینی و فرشهای نقش ترنج بشرویه اشاره کرد.
برای ارمغان بردن از این شهر کویری علاوه بر صنایع دستی بشرویه میتوان از محصولاتی چون: زعفران، غلات، پنبه و میوههای جالیزی بشرویه بهره برد.
بشرویه زیباست