مردم این استان به زبان فارسی سخن میگویند، اما در برخی از مناطق گویشهای دری، ترکی، تاتی و خلجی نیز شنیده میشود. زبان ارمنی و راجی نیز در برخی نقاط وجود دارند. مسلمان و بیشتر پیرو شیعهاند. در این استان ضربالمثل و ترانههای محلی زیادی وجود دارد. در مناطق مختلف استان مرکزی، لالاییها و دو بیتیهای محلی بهطور خود جوش توسط زنان و مردان با ذوق در وزنهای ساده سروده شده است.
آداب و روسومی چون عید نوروز، عید فطر، غدیر و قربان مانند دیگر نقاط ایران برگزار میشود و مورد توجه مردم است و مراسمی چون بیل گردانیِ و جشن کوسه ناقلدی (ناقالدی) مخصوص این سرزمین است که جشنهای مربوط به کشاورزی و رفتن سرما است. نوع پوشش مردم استان مرکزی در گذشته شامل سرپوش، تنی پوشی خاص و پاپوش برای زنان و کلاه نمدی و پیراهن سرداری و گیوه و گالش برای مردان بوده است.
غذاهای سنتی مرکزی، کله جوش، آش اشکنه، پتله پلو، کوفته تفرشی، آش گندینه، رشته پلو، شفته اراکی.
صنایع دستی چون Carpet Weaving و قالیچه، Shoemaker Weaving و Wood Carving را میتوان در کنار خوراکیهایی چون شیرمال، فتیر، کشمش، شیره انگور، ربانار، حلوا ارده، عسل، کماج، کسمه، جوزغند نراق و گوش فیل، به عنوان سوغاتی تهیه کرد.