Khour va Biabanak City Description
استان Isfahan را حدود ۴۰۰ کیلومتر که به سمت شرق برویم به منطقه‌ای می‌رسیم که ناصر خسرو در سال ۴۴۴ هجری آن را "دوازده پاره" خوانده و از آن به عنوان روستایی در راه Isfahan به Neyshabur نقل کرده است. منطقه‌ای که در حدود ۱۲۰ آبادی را در دل خود جای داده، روستاهایی که در کنار قنات یا در راستای نهر آبی شکل گرفته‌اند و از شرق به استان South Khorasan ، از جنوب به استان Yazd و از شمال به استان Semnan محدود می‌شود، شهرستانی به نام خور و بیابانک.
خور و بیابانک، منطقه‌ای کویری که در شرقی‌ترین نقطه استان اصفهان واقع شده است. منطقه‌ای با رمل‌هایی زیبا همچون آسمان پرستاره و بی‌انتهایش، با آب و هوایی خشک و گرم کویری. تاریخی را در خود جای داده به قدمت ۴۰۰۰ سال که تپه‌های ایراج و قلعه بیاضه و جندق گواهیست بر این ادعا.
خور را آفتاب، نگهبان آفتاب معنی کرده‌اند. جای جای این منطقه حکایتی در دل دارد نادیده و ناگفته، از خور که به عنوان مرکز شهرستان شناخته می‌شود تا روستای فرخی و بیاضه و Garmeh Village
و عروسان. نمی‌توان از گرمه سخن گفت و از نخلستان‌ها و آسمان آبی‌اش سخن نگفت، از بیاضه گفت و از ارگ بیاضه نگفت که حتی ناصر خسرو و ابن حوقل هم در سفرنامه‌های خود از این قلعه نام برده‌اند. با این حال همچنان حکایت‌‌های بسیاری برجای مانده از گوشه و کنار این سرزمین کویری.
