مردمانی که به دور از هیاهو از چند قوم و قبیله با نژادها و عقاید متفاوت، از بلوچ و عرب و فارس و بختیاری ... از سنی و شیعه و زرتشتی با گویشی نسبتاً متفاوت از شهرهای اطراف که گویشی است با تلفیق از پارسی و بلوچی و گویش بندری و بختیاری در کنار یکدیگر دفتر روزگار را ورق میزنند. دفتری که هر صفحهاش طرحی یکسان دارد، بیابان.
زنان و مردان قلعه گنج می کوشند تا با هنری همچون Carpet Weaving و Mat Weaving و Balouch Embriodery که از مادران و پدران به یادگار مانده و سینه به سینه و نسل به نسل منتقل شده، خطی رنگین بر این پهنه بیابانی بیاندازند که گلی باشد بر این دشت های خشک یکدست.