Damavand ascent of the Northeast Face
برای صعود جبهه شمال‌شرقی دماوند، دو مسیر معروف وجود دارد که مبدا حرکت یکی از آنها روستای گزنه و دیگری روستای ناندل می‌باشد که از پناهگاه تخت فریدون به بعد این دو مسیر یکی میشود، صعود از روستای گزنه بسیار طولانی است.
موقعیت جغرافیایی روستای گزنه N=355456 ، E=521242 در ارتفاع ۱۷۸۰ متری است. از روستا که به سمت صعود از جبهه شمال‌شرقی حرکت کنید، رودخانه سمت راست و منطقه جنگلی زیبایی قرار دارد. آنچه در زیر گزارش میشود صعود گروهی ما به سمت قله است.
بعد از ترک روستا، حدود چهارساعت پیاده روی ما را در ارتفاع ۲۷۳۰ متری قرار داد، چادر را نزدیک چشمه آبی به موقعیت جغرافیایی N=3595417، E=52177305 بر پا کردیم، و شب را آنجا ماندیم. صبح بعد از صبحانه حرکت کردیم، ساعت ۷:۳۰ حرکت کردیم و ساعت ۱۴:۳۰ به ارتفاع ۴۰۰۰ متری رسیدیم. ساعت چهار عصر به موقعیت جغرافیایی N=3596655 , E=5213467 در تخت فریدون رسیدیم. در این مسیر شیب زیاد بود و راه رفتن کندتر میشد، پاکوب‌های این مسیر به خوبی مشخص است. تخت فریدون پناهگاهی است به ارتفاع ۴۳۵۰ متر است، پناهگاهی است سنگی و گنجایش ۲۰-۱۸ نفر را دارد. در اطراف پناهگاه نیز میتوان چادر نصب کرد، اما وزش باد در شب اذیت کننده است. مسیر تخت فریدون تا قله سه قسمت متفاوت دارد، قسمت اول شیب متوسطی دارد و پاکوب و مسیر خاکی است، که حدود ۲ ساعت طول کشید، قسمت دوم مسیر دیواره سنگی مجاور به دره یخار است با شیب تند، که اینجا پاکوب مشخص وجود ندارد و در بعضی از جاها از برف پوشیده شده است، دره یخار سمت چپ این تیغه سنگی است و این دیواره در زمان مه شدید و بعد از آن راهنمای خوبی است، برای رسیدن به قله در طول صعود از این دیواره نباید جدا شد. زمان صعود این دیواره برای تیم ما ۴ ساعت بود. قسمت سوم مسیر شیب تند زیر قله است که اگر برف داشته باشد پاکوب مشخصی ندارد و زمان رسیدن به قله را بیشتر می کند، وجود بخارهای گوگردی نشان‌دهنده نزدیک شدن به قله را دارد. ساعت ۱۵:۳۰ به قله رسیدیم. زمان فرود برای این مسیر نزدیک به چهار ساعت بود. تا تخت فریدون.
حدود ساعت ۴ صبح از خواب بیدز عواملی بود که نگذاشت راحت بخوابیم. حالا نوبت استفاده از کوله‌پشتی صعود رسیده بود وسایل لازم رو داخلش گذاشته و آماده صعود شدیم. ساعت ۶:۱۵ همراه با طلوع به سمت قله حرکت کردیم با یک نگاه به قله دیدیم که گروه‌های قبل از ما عازم شدند و مسیر تا حدودی شلوغ است. در این کار فقط نظم آرامش، خونسردی، صبر و حوصله و هبستگی آدم رو موفق می‌کنه هیچ کاپ و مدالی در انتظار کسی نیست تمام مبارزه با طبیعت یا بهتر همراهی با طبیعته پیش میاد که خیلی‌ها تا پای قله میان ولی به دلایل نمی‌توانند قله را فتح کنند و این هیچ نقطه ضعفی در گروه تلقی نمیشه.